الکترومغناطیس کلاسیک شاخه ای از فیزیک نظری است که دربارهٔ پدیده های الکترومغناطیسی ناشی از نیروهای بین بارهای الکتریکی و جریان های الکتریکی مطالعه می کند.

مادامی که مقیاس های طولی مورد مطالعه و شدت میدان به اندازه کافی قوی باشد تا اثرات مکانیک کوانتوم قابل چشم پوشی شود (الکترودینامیک کوانتومی را ببینید)، این نظریه با دقت بسیار بالایی پدیده های الکترومغناطیسی را توصیف می کند.

نظریهٔ مقدماتی الکترومغناطیس کلاسیک در کتاب های درسی، توسط کسانی چون ریچارد فاینمن (درس های فیزیک فاینمن)، لو لاندائو(دوره ی فیزیک نظری)، جان دیوید جکسون (الکترودینامیک کلاسیک) ملوین شوارتز (اصول الکترودینامیک) و دیگران ارائه شده است.

نظریه الکترومغناطیس کلاسیک به طور عمده در قرن ۱۹ام و توسط کسانی چون ماکسول، هویساید و دیگران گسترش پیدا کرد.